PODRÓŻ PRZEDŚLUBNA - rozdział 6

ROZDZIAŁ 6

W Asuanie nie zwiedzali zbyt wiele. Tama była jedyną atrakcją, którą chciano im pokazać. Najwyraźniej kurczył im się czas.

Następnego dnia wylądowali na wyspie Lorda Kitchenera. Lord w podzięce za kampanię sueską otrzymał w nagrodę od rządu egipskiego wyspę, którą niemal od samego początku przekształcał w wielki botaniczny ogród. Jego piękno niemal zwaliło ich z nóg. W tych egzotycznych roślinach tkwiła jakaś duchowość, która nakazywała się pochylić nad ogromną pracą włożoną przez pierwszego właściciela. Kolory kwiatów o różnych kształtach, egzotyczne ptaki, wysokie palmy, to wszystko rwało oczy i napełniało zmysły barwą i zapachem.

Abu Simbel było już ostatnim etapem ich podróży. Tu znowu zwiedzali kompleksy świątynne poświęcone Ramzesowi II.

 - Proszę państwa o chwilę uwagi – dobiegły do ich uszu słowa przewodnika. – Przed nami bodaj najpiękniejsza świątynia ze wszystkich, które do tej pory państwo zwiedzili. Wybudował ją Ramzes II. Stoimy właśnie przed czterema posągami przedstawiającymi jego wizerunek. Kompleks świątynny składa się z dwóch świątyń. Ta druga nieco mniejsza poświęcona jest Hathor - bogini miłości i piękna oraz Nefertari - pierwszej, najwyższej małżonce Ramzesa II. Jako ciekawostkę można uznać fakt, że kiedyś świątynia stała o sześćdziesiąt pięć metrów niżej. Pocięto ją na ponad tysiąc kawałków i przez kilka lat przenoszono ją z polecenia rządu Egiptu i UNESCO, aby uchronić zabytek przed zniszczeniem. Budowa Wysokiej Tamy Asuańskiej oraz utworzenie Zbiornika Nassera zagrażało zalaniem tamtego terenu.  

Wnętrza obu świątyń wykute są w skale i sięgają mniej więcej pięćdziesiąt metrów w głąb. Ozdobione są licznymi reliefami przedstawiającymi faraona toczącego wojenne potyczki, lub zabijającego jeńców. Proszę za mną. - Cała grupa ruszyła do środka.

Ukoronowaniem wycieczki miała być przejażdżka na wielbłądach zaplanowana na godziny popołudniowe. Przy obiedzie poinformowano ich, że muszą dopłacić do niej dwadzieścia jeden dolarów, co Ulę bardzo zmartwiło, bo sądziła, że ma opłacony pełen pakiet atrakcji. Niepewnie spojrzała na kończącego jeść Marka.

 - Wiesz co? Pojedziesz sam na tę przejażdżkę. Zaskoczyli mnie tą dopłatą i nie jestem zupełnie na nią przygotowana. Ja sobie posiedzę na pokładzie. – Marek spojrzał na nią z niedowierzaniem.

 - No co ty Ula? Chcesz się wycofać? Przecież tak bardzo ci na tym zależało. Nie ma opcji, jedziemy razem. Ja pokryję koszty, a ty zwrócisz mi je po powrocie do Polski.

Miała tak zawiedzioną minę, że aż ścisnęło mu się serce. Siedziała ze spuszczoną głową i chyba odczuwała wstyd, że ktoś chce za nią zapłacić, bo ona nie ma pieniędzy. Delikatnie podniósł jej brodę i zmusił tym samym, żeby na niego spojrzała.

 - Ula, to naprawdę nic takiego. To tylko mały dług zupełnie bez znaczenia. Zobaczysz jak będzie fajnie.

 - Dziękuję – bąknęła zarumieniona. Uśmiechnął się do niej szeroko.

 - No już, głowa do góry. Zbieramy się.

Zupełnie inaczej wyobrażała sobie tę jazdę. To w niczym nie przypominało jazdy konnej. Wielbłąd bujał nią jak fale statkiem, ale jak tylko dostosowała się do jego rytmu było już całkiem nieźle. Jechała tuż za Markiem, który często odwracał się do niej strojąc głupie miny i wprowadzając ją w dobry nastrój. Śmiała się też perliście z tych jego wygłupów.

Wieczorem przy kolacji zamówił dobrze schłodzonego szampana. Zdziwiła się, ale on szybko wyjaśnił.

 - Ula – zaczął podając jej kieliszek – chciałem ci bardzo podziękować za wspaniałe towarzystwo podczas tej niezwykłej wyprawy. Ani przez chwilę się z tobą nie nudziłem. Jesteś niesamowitą kobietą, genialną towarzyszką podróży, miłą, niezwykle sympatyczną i mądrą dziewczyną ciekawą świata. Mogę cię zapewnić, że ten spędzony z tobą czas na zawsze pozostanie w mojej pamięci. Liczę też na to, że nasza współpraca będzie się układała równie wspaniale jak tutaj. Twoje zdrowie i wielkie dzięki za wszystko.

 - Właściwie mogłabym powiedzieć to samo. Wierz mi, że zupełnie nie wyobrażam sobie Piotra zwiedzającego te piękne ruiny. Pewnie ciągle byłby niezadowolony i narzekał na upał i kurz. Chyba dobrze się stało, że zrezygnował z tej wycieczki.

 - Myślę, że dobrze się stało, że oboje z niej zrezygnowali. Dzięki temu obejrzeliśmy wszystko co było w planie. Rzeczywiście masz zamiar z nim zerwać? Nie rozmyśliłaś się?

 - Nie… Raczej jeszcze bardziej utwierdziłam się w przekonaniu, że kompletnie do siebie nie pasujemy. Myślę, że moje życie z nim byłoby monotonne i nudne. On po całych dniach na dyżurze w szpitalu, a ja wzorowa żona odgrzewająca mu obiady i czekająca na niego. To nie jest moja bajka. Nie jestem ekstrawagancka, ale czasem potrzebuję wyzwań, sprawdzenia się w trudnej sytuacji jak każdy, albo prawie każdy człowiek. Jeszcze przed wyjazdem zwrócę mu pierścionek. A ty? Nie obraź się, ale myślę, że związek twój i Pauliny jest poniekąd toksyczny. Nie nadajecie na tych samych falach, sam to podkreślałeś. Chcesz dalej w to brnąć?

 - Na pewno nie. Ona liczy na zaręczyny i szybki ślub, ale ich nie będzie. Na pewno pogadam uczciwie i spokojnie, wyłuszczę wszystkie argumenty i uwolnię się od niej. Ostatnio za bardzo działa mi na nerwy.

Po kolacji rozeszli się do swoich kajut. Trzeba było się spakować. Znowu dzisiaj będą długo jechać. Najpierw powrót statkiem do Luksoru a potem autokar do Hurghady. Powiedziano im, że w hotelu będą około czwartej nad ranem.

Droga powrotna okazała się nieco lżejsza, bo temperatura była dużo niższa. Oparta o ramię Marka Ula przysnęła. Uśmiechnął się do swoich myśli. Miał takie pozytywne odczucia po tej wycieczce i to związane nie tylko ze zwiedzaniem, ale i z obecnością Uli. Przez te wszystkie dni ani raz nie słyszał, żeby narzekała na upał, czy na ból nóg, a przeszli przecież sporo kilometrów. Mimo swojej drobnej postury fizycznie i psychicznie była niezwykle silna. Zaimponowała mu. Zerknął na nią. Uśpiona kołysaniem autobusu przypominała śliczną, bezradną, małą dziewczynkę. Nic bardziej mylącego. W nim wzbudzała jakąś nieznaną mu do tej pory tkliwość i wielką chęć zaopiekowania się nią. Trochę tego nie rozumiał, ale wiedział, że ona wyzwala w nim te dobre, pozytywne emocje.

Autobus wolno podjechał pod hotel. Marek delikatnie potrząsnął ramieniem Uli.

 - Ula – powiedział cicho – dojechaliśmy. Obudź się.

Przetarła zaspane powieki i uśmiechnęła się blado.

 - Jutro, a właściwie dzisiaj prześpię chyba cały dzień. Jak to dobrze, że jesteśmy już na miejscu.

Zabrali bagaże i ruszyli do pokoi. Ula otworzyła kartą swój, ale był pusty. Marek położył jej plecak na fotelu podobnie jak ona zdziwiony nieobecnością Piotra.

 - Może baluje gdzieś, ale z drugiej strony jest już po czwartej. Trochę to dziwne. No nic. Ja idę do siebie. Na razie Ula.

Otworzył swój pokój i wszedł do środka. Na dworze świtało więc nie było całkiem ciemno. Stanął na środku pokoju i oniemiał. Na skotłowanym łóżku spała zupełnie naga Paulina a obok niej przytulony do jej pleców spał równie nagi Sosnowski. Przytomnie wyciągnął telefon z kieszeni i zrobił przezornie kilka zdjęć śpiącej parze, po czym wycofał się na korytarz i ruszył do Uli. Zapukał cicho i kiedy otworzyła wyszeptał – chodź, musisz coś zobaczyć. – Nieco zdezorientowana ruszyła za nim. Przepuścił ją przodem i zapalił światło w pokoju. Dopiero po chwili zrozumiała co ma przed oczami. Spojrzała pytająco na Marka.

 - Paulina obudź się – powiedział głośno. Początkowo nie zareagowała, więc powtórzył raz jeszcze. Półprzytomnie popatrzyła na stojącą na środku pokoju dwójkę i kiedy do niej dotarło, że jest kompletnie naga, szybko zarzuciła na siebie kołdrę szturchając jednocześnie Piotra.

 - To nie tak jak myślisz Marek – rzuciła w samoobronie.

 - Nie? A jak? Zrobiłem wam kilka zdjęć jak słodko spaliście. Są dowodem na twoją zdradę. Żadnych oświadczyn nie będzie, ślubu tym bardziej.

 - Zrywam zaręczyny Piotr – odezwała się cicho Ula. – Proszę, to pierścionek, który mi dałeś – ściągnęła z palca małe, złote cacko i rzuciła w jego kierunku. - Po powrocie odwołamy ślub. To koniec. Nie chcę cię znać. Pójdę się spakować – zwróciła się do Marka. - Nie wiem, gdzie dzisiaj będę spała. Pewnie na plaży, bo nie chcę spać w tym samym łóżku, co mój niedoszły mąż. Być może i tam uprawiali seks.

 - Ja zrobię to za chwilę. Dołączę do ciebie na dole i zapytam, czy mają jakieś wolne pokoje.

Pakowała się w pośpiechu zastanawiając się jednocześnie skąd weźmie pieniądze, żeby opłacić cztery dni pobytu w tym hotelu. Najgorsze wyjście, to rzeczywiście przewegetować ten czas na plaży. Zeszła pospiesznie na dół. Po chwili ukazał się Marek.

 - Pytałaś o pokoje? – zapytał z troską.

 - Nie, jeszcze nie – po jej policzkach popłynęły łzy. – Jak oni mogli nam to zrobić? Zresztą to już nieważne… Marek, mnie nie stać na wynajęcie pokoju. Piotr trzymał u siebie wszystkie pieniądze. Zostało mu zaledwie kilka dolarów. Zajrzałam do jego portfela zanim opuściłam pokój. Może ty sobie wynajmij, a ja jakoś przemęczę te dni na plaży… – Zbulwersowany tym pomysłem Marek przygarnął ją do siebie.

 - Nie płacz Ula, proszę cię i nie bądź niemądra. W życiu bym nie pozwolił, żebyś miała takie przykre doświadczenia z pobytu tutaj. Zdrada jest już wystarczająco bolesna – podszedł do recepcji i uśmiechnął się do stojącej tam kobiety wyłuszczając w czym rzecz.

 - Zostaliśmy z niczym. Może znajdą się jakieś pojedyncze dwa pokoje, żebyśmy mogli przenocować w nich przez cztery dni.

Recepcjonistka pochyliła się nad komputerem sprawdzając rezerwacje.

 - Jedynek niestety nie ma. Jest wolny tylko jeden pokój w zachodnim skrzydle, który ma dwa osobne łóżka. Starsze małżeństwo z Niemiec wymeldowało się wczoraj wieczorem. To jedyne, co mogę zaproponować. Mamy pełne obłożenie – dodała usprawiedliwiająco i bezradnie rozłożyła ręce. Marek nieco strapiony spojrzał na Ulę.

 - I co Ula? To lepsze niż spanie na leżakach plażowych. Bierzemy?

Pokiwała twierdząco głową.

 - Chyba nie mamy innego wyjścia. Jestem wykończona i marzę o łóżku.