ZDRADZONA - rozdział 2

ROZDZIAŁ 2

Aneta słuchała słów siostry z przerażeniem. Nie mogła uwierzyć, że Sławek, jej Sławek zdradził ją z jej własną siostrą. Ta właśnie doprowadziła ją do totalnej rozpaczy. Nawet nie miała siły, żeby przerwać tę tyradę.

 - Jesteś zwykłą dziwką. Nawet nie zdajesz sobie sprawy czego się dopuściłaś. On był moją pierwszą, największą i jedyną miłością. Był najwspanialszym mężem i ojcem. W każdą sobotę i niedzielę dostawałam śniadanie do łóżka, które przygotowywał wkładając w każdą czynność swoje serce. Każdego dnia sprawiał, że kochałam go coraz mocniej. Nigdy się ze mną nie kłócił, nie podnosił głosu. Wciąż podkreślał, że jest prawdziwym farciarzem, bo poślubił miłość swojego życia. Jakim trzeba być człowiekiem, żeby zniszczyć coś tak pięknego?! – poderwała się ze szpitalnego krzesła i wzięła na ręce Piotrusia.

 - Aneta, błagam cię, wysłuchaj mnie do końca, spróbuj zrozumieć, może wybaczyć… Przecież jestem twoją siostrą…

 - Ja mam ci wybaczyć? Zdrady nie można wybaczyć. Okłamywaliście mnie oboje. Ja siedziałam z dzieckiem, a wy jeździliście sobie w „delegacje” i urządzali schadzki w SPA. Wtedy nie pomyślałaś, że robisz to wszystko własnej siostrze? Ja już nie mam siostry. Umarła wczoraj w nocy we wraku samochodu razem ze swoim kochankiem – wyrzuciła z siebie łykając łzy. – Jeśli pojawisz się na pogrzebie Sławka zrobię ci taką awanturę, że zapamiętasz na całe życie. Nie chcę cię znać. Nienawidzę cię! – odwróciła się na pięcie i trzymając dziecko w ramionach wybiegła ze szpitalnej sali.

Była rozdygotana. Zapięła Piotrusia w foteliku dając mu jakiś soczek i sama usiadła za kierownicą, ale nie uruchomiła samochodu od razu. Musiała się uspokoić. Wzięła kilka głębszych wdechów i po kilku minutach wolno ruszyła skupiając się na drodze. Zatrzymała się przed jakąś restauracją. Była głodna i Piotruś pewnie też. Zamówiła zupę krem z pieczarek i pulpety z kurczaka. Nakarmiła małego i sama też zaspokoiła głód. Teraz mogła wracać.

Prosto z trasy zajechała do matki. Piotruś zasnął i żeby go nie budzić, delikatnie wzięła go na ręce i ułożyła na kanapie w pokoju gościnnym. Sama usiadła z mamą w kuchni i przy filiżance parującej kawy relacjonowała jej wszystko od początku do końca. Kiedy opowiadała o pobycie w kostnicy popłakały się obie. Mama Witkowska poczuła się tak jakby straciła własne dziecko. Aneta opowiedziała jej o zdradzie Sławka i Neli.

 - Za jednym zamachem straciłam dwie najbliższe memu sercu osoby. Byłam u Neli w szpitalu. Przyznała, że była kochanką Sławka od co najmniej trzech lat. Zapowiedziałam jej, że jeśli pokaże się na jego pogrzebie zrobię jej karczemną awanturę i przy okazji kupę wstydu. Jeśli weźmiesz jej stronę uprzedzam cię lojalnie, że nigdy więcej nie zobaczysz ani mnie, ani Piotrusia. Przestaniecie obie dla mnie istnieć.

 - Nie obawiaj się. To co zrobiła jest karygodne. Gdyby Sławek nie zginął, to nadal zdradzaliby cię oboje. Nie popieram takich zachowań, bo są podłe.

 - Jutro mam do załatwienia jeszcze mnóstwo spraw. Chciałam cię prosić, żebyś zaopiekowała się Piotrkiem jeśli możesz. Nie chcę go ciągać po urzędach i cmentarzu. Już i tak wymęczyła go ta długa droga. Zostawię ci jego ubranka i kilka ulubionych zabawek. Wrócę po niego jutro wieczorem. Może już będę znała termin pogrzebu. 

Zanim ruszyła spod domu mamy wykonała telefon do Jacka. Zapytała, czy jeszcze dzisiaj mogą się spotkać.

 - Nie ma sprawy. Przyjdę. Jesteś już w domu?

 - Właśnie odjeżdżam spod domu mamy. Będę za jakieś dwadzieścia minut.

Czekał na nią przed klatką schodową. Kiedy zaparkowała podszedł do samochodu otwierając drzwi.

 - Trzymasz się jakoś? – zapytał z troską patrząc na jej wymęczoną i bladą twarz.

 - Muszę, prawda? – uśmiechnęła się smutno. – Pomożesz mi z bagażami?

Zabrał torbę podróżną i jej torbę podręczną. Otworzyła drzwi do klatki i przepuściła go przodem. Już w mieszkaniu pierwsze co zrobiła, to nastawiła expres. Przy kawie powtórzyła to samo, o czym opowiadała matce. Jacek słuchał tego z wielkim niedowierzaniem, bo to co mówiła brzmiało zupełnie abstrakcyjnie. Zawsze stanowili taką ładną i niezwykle zgodną parę. Nigdy nie był świadkiem jakiejkolwiek sprzeczki między nimi. Kochali się i rozumieli bez słów. Zdrada byłaby ostatnią rzeczą, o którą mógłby posądzić przyjaciela.

 - Nie mieści mi się to w głowie… - powiedział cicho. – Przede wszystkim dlatego, że to kompletnie do niego niepodobne a poza tym, że zrobił to z twoją rodzoną siostrą. Wyrzuty sumienia powinny ją zagryźć na śmierć.

 - Nigdy jej tego nie wybaczę. Mieliśmy naprawdę dobre życie Jacek, a ona to wszystko zniszczyła. Oboje to zniszczyli… On mógł żyć… Oto do czego doprowadza kłamstwo… Ściągnęłam cię tu dlatego, bo mam do ciebie prośbę. Chciałabym, żebyś pomógł mi załatwić resztę formalności związanych z pogrzebem. Piotrusia zostawiłam u mamy więc będę mieć swobodę działania. Poza tym postanowiłam, że zapiszę go do żłobka i wrócę do pracy. Nie chcę siedzieć w domu i rozpamiętywać po całych dniach „co by było, gdyby”.

 - Dla firmy to dobra wiadomość. Wszyscy ucieszą się, że wracasz. Szkoda tylko, że w takich przykrych okolicznościach. Ja jutro rano zadzwonię do Witka i uprzedzę go o swojej nieobecności. O której mam być tutaj?

 - Myślę, że o dziewiątej będzie w sam raz.

 - W takim razie do jutra – Jacek podniósł się z kanapy. – Prześpij się choć trochę, bo wyglądasz na padniętą.

 - I tak się też czuję.

Po jego wyjściu napuściła pełną wannę wody i z przyjemnością zanurzyła się w niej. Zaczynała od teraz nowe życie. Życie bez Sławka. Okazał się jej największym rozczarowaniem i porażką.

Następnego dnia wraz z Jackiem ruszyli do zarządu cmentarza, gdzie Aneta wykupiła miejsce pochówku, a następnie podjechali do kościoła. Tam uzgodnili termin pogrzebu i opłacili wszystko. Ceremonia miała się odbyć w cmentarnej kaplicy. Uzbrojona w tę wiedzę Aneta natychmiast wykonała telefon do zakładu pogrzebowego w Sopocie informując kiedy i o której godzinie mają przywieźć ciało. Potem powiadomiła swoich teściów mieszkających w Cieszynie. Poprosiła, by zawiadomili resztę rodziny. Jacek obdzwaniał wspólnych znajomych. To co najważniejsze mieli ogarnięte. Było już po trzynastej więc zaprosił Anetę na porządny obiad, bo i sam poczuł głód.

 - Musisz coś zjeść, bo nikniesz w oczach z dnia na dzień. Teraz musisz być silna i dla siebie i dla Piotrka. Dla firmy również. Sławka już nie ma, ale ty jesteś równie ważna dla nas. Praca zawsze jest dobra na wszystkie smutki, bo pozwala zapomnieć.

Pogrzeb Sławka zgromadził mnóstwo ludzi. Przyjechało sporo jego rodziny, ale też nie zawiedli przyjaciele i znajomi. Aneta trzymała się dzielnie. Była tak bardzo dotknięta jego zdradą, że podczas ceremonii nie uroniła ani jednej łzy. To nietypowe zachowanie zaniepokoiło jej teściów. Jednak dopiero na stypie zapytali ją o to. Nie zamierzała nic przed nimi ukrywać i opowiedziała, że przez ostatnie trzy lata zdradzał ją z jej własną siostrą. To wywołało u ich wielki szok. Podobnie jak wszyscy inni sądzili, że ich syn i Aneta są wspaniałym przykładem zgodnego małżeństwa.

 - I tak właśnie było – potwierdziła Aneta. – W życiu bym się nie domyśliła, że oboje wywiną mi taki numer. Tyle lat wspólnego życia i poznawania się nawzajem nie było żadną gwarancją wierności a jego słowa o tym, że jestem miłością jego życia okazały się nic nie warte. Gdybym była wredna i tak zepsuta jak moja siostra, nigdy w życiu nie podjęłabym się pochowania go. Nie zasłużył na to. Nela przeżyła i skoro tak bardzo się kochali, to ona powinna być tu teraz na moim miejscu. To mój ostatni wysiłek względem niego. Nigdy więcej już tu nie przyjdę i nigdy więcej nie złożę kwiatów na jego grobie.

Przez kolejne tygodnie oswajała się ze swoim statusem młodej wdowy. Nie rozpaczała, nie płakała w poduszkę a mimo to gdzieś z tyłu głowy wciąż dźwięczały jej słowa Neli o tej podłej zdradzie. Udawała twardą a w środku wciąż przeżywała ten koszmar.

Żłobek dla Piotrusia udało jej się załatwić właściwie cudem. Nie sądziła, że to może być aż tak trudne. Pomogły jej koleżanki ze studiów. Dzięki nim mogła wreszcie zaprowadzać Piotrka na kilka godzin do żłobka a sama zająć się pracą w firmie. Wdrożyła się dość szybko i wkrótce już samodzielnie realizowała zlecenia.

Nela próbowała się z nią kontaktować wielokrotnie, ale za każdym razem odrzucała połączenia.

Matka też próbowała na nią wpływać prosząc, żeby się przełamała i porozmawiała z siostrą. Była nieugięta.

 - Przestań – mówiła do rodzicielki. – Sama potępiałaś to, co zrobiła i nagle masz napływ rodzicielskiej miłości? Szybko jej wybaczyłaś. Ja tego nigdy nie zrobię.

 - Zapiekłaś się w tym bólu. Wciąż chodzisz zdenerwowana i wściekła. Człowiek może wybaczyć gorsze rzeczy nie tylko zdradę.

 - Chcesz trzymać jej stronę? Proszę bardzo, ale na mnie już nie licz. Skończyłam z wami obiema.

Przestała odbierać również telefony od matki. Miała dość użerania się z nią i wysłuchiwania, co powinna zrobić, a co nie.

Nela w końcu wzięła się na sposób i zaczęła wydzwaniać do niej z telefonów znajomych. Aneta odbierała, bo numery nie były jej znane. Jednak jak tylko słyszała głos siostry rozłączała się automatycznie. Pomyślała, że to już zakrawa na nękanie i jeśli Nela się nie uspokoi, naśle na nią policję lub odda sprawę do sądu.

Starała się żyć normalnie. Podczas realizacji jednego ze zleceń poznała Kacpra. Był inżynierem budownictwa i nadzorował stronę techniczną jej projektu. Był starszy od niej o dwa lata, niezwykle szarmancki i przystojny. Spodobał jej się, dlatego chętnie przyjęła jego zaproszenie na kawę. Potem były randki, wspólne obiady, kolacje i wreszcie wspólne noce. Po roku znajomości wprowadził się do niej i stał się ojcem dla Piotrusia. Nic przed nim nie ukrywała. Znał historię jej pierwszego małżeństwa, wielokrotnie słyszał jak z gniewem odrzuca kolejne połączenie od Neli. Martwił się o nią.

 - Ta historia bardzo cię niszczy. Nie widzisz tego, ale ilekroć odbierasz telefon od Neli, cała się trzęsiesz. To nie jest normalne. Może już czas rozważyć możliwość wybaczenia i pogodzenia się z nią? W końcu to twoja siostra.

 - Nie chcę tego słuchać. Nie mam pojęcia jakim cudem zdobywa moje adresy mailowe i numery telefonów. Już nie zliczę jak wiele razy je zmieniałam. Zlikwidowałam wszystkie konta na portalach społecznościowych, a ona wciąż wynajduje nowe sposoby kontaktu. Jest namolna i naprawdę poważnie się zastanawiam, czy nie złożyć w sądzie pozwu o nękanie.

 - Naprawdę byś to zrobiła? Własnej siostrze?

 - Ona nie miała skrupułów, gdy zdradzała mnie z moim mężem i spędzała z nim upojne noce w pięknych zakątkach tego kraju. Podaj mi choć jeden dobry powód, dlaczego ja miałabym nie podać jej do sądu.

To zacietrzewienie Anety nie tylko martwiło Kacpra, ale psuło stosunki między nimi. Sprawa zdrady wielokrotnie przewijała się w ich sprzeczkach. Aneta w zapamiętaniu wyrzucała mu, że być może to on dostarcza Kornelii informacje o kolejnej zmianie numeru, czy maila, chociaż dobrze wiedziała, że Kacper nigdy na oczy nie widział jej siostry i nigdy z nią nie rozmawiał. Kiedy się uspokajała, przepraszała go za te absurdalne oskarżenia ale uraza w nim pozostała.

Po kolejnym roku nie potrafił już tego znieść. Po ostrej wymianie zdań spakował się i wyprowadził. Zanim opuścił mieszkanie powiedział jej, że ma dość tej emocjonalnej huśtawki i że powinna pójść do lekarza, bo potrzebuje pomocy.

 - Nie znoszę cię takiej i muszę od ciebie odpocząć. Może za kilka miesięcy znowu spróbujemy posklejać to do kupy, ale przedtem wiele musisz w sobie zmienić. Pielęgnujesz w sercu złość już nie tylko na Nelę, ale na każdego, kto usiłuje ci pomóc. Nie tędy droga. Zastanów się nad tym.