Z CZYSTEJ DESPERACJI - rozdział 8

ROZDZIAŁ 8

Wrócił do domu nad ranem. Był rozdrażniony i wściekły. Gdyby mógł udusiłby swoją żonę gołymi rękami. – Co za podła suka! – zmełł kolejne przekleństwo w ustach. Wprost z garażu ruszył na piętro, ale nie zastał Pauliny w ich małżeńskiej sypialni. Obszedł resztę pomieszczeń wołając jej imię, jednak bez efektu. Zbiegł na dół, ale i tu jej nie było. – Ciekawe, gdzie się szwenda? Może znowu pojechała się poskarżyć braciszkowi jaki to ja jestem zimny drań.

Zajrzał do pokoju Uli. Łóżko było w nieładzie a prześcieradło zakrwawione. Zaczął ściągać pościel. Powinna mieć czystą jak wróci z kliniki. Poczuł silny ból głowy. – To pewnie z nerwów – pomyślał. – Paulina doskonale wie, jak zadbać o moje dobre samopoczucie – pomyślał złośliwie. Skończył słać łóżko i ruszył do łazienki na górze. Głowa bolała go coraz mocniej i musiał zażyć jakiś proszek. Przekopał się przez apteczkę, ale nic nie znalazł. Pomyślał, że być może u Pauliny coś znajdzie w szafce nocnej. Ku jego ogromnemu zdumieniu szafka była zamknięta na cztery spusty. – Przede mną ją zamknęła? Co w niej chowa takiego, że musiała to zamknąć na klucz? - Zaczął szarpać za szufladkę i robił to tak mocno, że wyrwał jej front. Zaczął wygarniać zawartość. Jakieś leki, jakieś teczki i o dziwo dwa opakowania testów ciążowych. – Na co jej testy, przecież jest bezpłodna? – Złapał kolejne pudełko. Na jego wierzchu napisane było „Limetic”. – Nie znam tego leku…, może to na ból głowy… - Wyciągnął z niego ulotkę i zaczął czytać.

„Doustny preparat antykoncepcyjny zawierający tylko progestagen - dezogestrel. Antykoncepcyjne działanie preparatu osiąga się głównie poprzez hamowanie owulacji. Skuteczność antykoncepcyjna może ulec osłabieniu, jeśli odstęp czasowy między przyjęciem dwóch kolejnych tabletek jest większy niż 36 h.”

 - To jednak nie przeciwbólowe… - Nie czytał dalej, bo chyba zaczynał rozumieć. Otworzył jedną z teczek. Na kolana wysypał mu się plik jakichś wyników badań. Pochylił się nad nimi usiłując odczytać.

„Wynik USG wskazuje na całkowitą zdolność pacjentki do prokreacji. Nie stwierdzono mięśniaków. Jajniki drożne. Macica właściwie ukształtowana. Układ rozrodczy prawidłowy bez cech patologii”.

Był zdruzgotany. Jego żona oszukała go w okrutny sposób. Była zdrowa. Mogła rodzić dzieci a tymczasem zażywała środki antykoncepcyjne, żeby ich nie mieć. Zebrał wszystkie dowody i zbiegł do garażu. Było wcześnie, zaledwie kilka minut po szóstej, ale nie zamierzał z tym zwlekać. Musiał podzielić się wiedzą, którą posiadł z rodzicami. Oni powinni wiedzieć do czego zdolna jest ich synowa. Nigdy przed nimi niczego nie ukrywał. Wiedzieli o Uli. Cieszyli się razem z synem, że wreszcie przyjdzie na świat ich upragnione wnuczę. Te dokumenty będą dla nich ciosem, ale wiedział, że postępuje słusznie.

Podjechał pod ich posesję i wysiadł z samochodu pamiętając o dokumentach. Matka była już na nogach. Po chwili w salonie zjawił się ubrany w piżamę Krzysztof. Oboje zdziwili się tak wczesną wizytą syna.

 - Możesz mi dać mamo coś przeciwbólowego? Głowa mnie boli… - wyjaśnił zaraz na początku. - Przepraszam was, że zjawiam się o tak morderczej porze, ale nie mogłem z tym czekać – pomachał teczkami. Zajął miejsce w fotelu i popił przyniesioną przez matkę tabletkę szklanką wody. – W nocy Ula zaczęła krwawić i musieliśmy pojechać do kliniki. Jest podejrzenie, że dziecko może mieć wadę serca, ale to ustalą dzisiaj. Przyczyną krwawienia okazało się odklejone łożysko, na szczęście w niewielkim stopniu. Szybko opanowali sytuację. Paulina się wściekła, gdy usłyszała o wadzie serca. Powiedziała, że nie będzie się zajmować chorym bachorem. Tak dosłownie się wyraziła. Najgorsze, że Ula wszystko słyszała. Pokłóciłem się z Paulą. Ja zostałem a ona pojechała do domu. Tak przynajmniej sądziłem, lecz po powrocie z kliniki nie zastałem jej. Rozbolała mnie głowa i zacząłem szukać jakichś proszków, żeby uśmierzyć ból. Zamiast nich znalazłem to – uniósł papierową teczkę i pomachał nią. - Wiecie co to jest? To wyniki badań naszej kochanej Paulinki. Są więcej niż świetne. Z USG wynika, że jest zdrową kobietą w stu procentach zdolną do zajścia w ciążę. Nie ma co do tego żadnych przeciwskazań ani najmniejszych wątpliwości. A wiecie co to jest? – wyciągnął podłużne pudełko. – To są tabletki antykoncepcyjne, które notorycznie zażywa, żeby w tę ciążę nie zajść. A to – pokazał im kolejny dokument – jest zaświadczenie, za które moja żona musiała zapłacić kupę pieniędzy. Jakiś bliżej nieznany ginekolog potwierdza, że Paulina jest kompletnie bezpłodna i nie może mieć dzieci.

Czuję się tak, jakby ktoś przyłożył mi w twarz. Czuję się jak ostatni naiwniak, jak wsiowy głupek, bo ślepo wierzyłem jej słowom. Nigdy jej tego nie wybaczę. Nie chcę jej znać. Jeszcze dzisiaj pojadę do naszego adwokata i poproszę, żeby napisał pozew rozwodowy. Oszukała nie tylko mnie, ale i was. Chcę, żeby jak najszybciej zniknęła z mojego życia. Teraz najważniejsza jest dla mnie Ula i moje dziecko. Tak rozstroiła ją ta kłótnia, że gotowa była zrezygnować z umowy i wychować dziecko sama. Nigdy do tego nie dopuszczę, chociaż wiem, że byłaby wspaniałą matką, bo jest dobra, wrażliwa i czuła, kompletnie pozbawiona egoizmu w przeciwieństwie do mojej jeszcze żony. Chcę cię prosić tato, żebyś zastąpił mnie dzisiaj w firmie. Muszę jechać do kliniki a potem załatwić ten pozew.

 - Nie ma sprawy synu. Zrób to, co musisz. My na pewno nie będziemy cię namawiać, żebyś wybaczył Paulinie. Mogliście być prawdziwą rodziną i dać nam wnuki a przez jej egoizm wszystko przepadło.

 - Nie wszystko. Za dwa i pół miesiąca zostaniecie dziadkami wspaniałej dziewczynki i to jest prawdziwe szczęście.

U rodziców wziął ciepły prysznic, przebrał przepoconą koszulę i zjadł solidne śniadanie. Po nim pełen obaw o zdrowie swojej córeczki ruszył do kliniki. Nie zastał Uli w sali. Poinformowano go, że właśnie przechodzi serię specjalistycznych badań. Postanowił zaczekać. Minęły dwie długie godziny. Zdążył wypić dwa kubki kawy, ale w końcu się doczekał. Przywieziono Ulę. Wyglądała dużo lepiej. Przyszedł też doktor Żamojda.

 - Panie Dobrzański napędziłem wam wczoraj strachu, ale i lekarze mogą się mylić a od długiego wpatrywania się w monitor wzrok czasem płata figle. Wszystko z dzieckiem w porządku. Jest zdrowe i nieobarczone żadnymi wadami. Możecie odetchnąć. Krwiak także się zmniejszył i najwyraźniej się wchłania. Nie ma już zagrożenia, jednak pani Urszula będzie musiała tu zostać jeszcze przez kilka dni. Lepiej dmuchać na zimne, prawda?

Marek podszedł do lekarza i mocno uścisnął mu dłoń.

 - Uspokoił mnie pan. To naprawdę wspaniałe wiadomości, prawda Ula? Jesteśmy bardzo panu wdzięczni.

 - Nie ma za co. Do zobaczenia – pożegnał się.

Marek usiadł przy łóżku i odetchnął.

 - Bardzo się martwiłem Ula. Cieszę się, że wszystko dobrze z dzieckiem. W nocy odkryłem, że Paulina mnie oszukała. Natknąłem się na dokumenty, które świadczą o tym, że ona wcale nie jest bezpłodna. Jest zdrowa jak koń i może rodzić co roku. Znalazłem tabletki antykoncepcyjne i wściekłem się. Byłem z tym u rodziców. Powiedziałem, że nie chcę jej znać. Prosto od ciebie jadę do adwokata i wnoszę pozew o rozwód. Nikt nigdy mnie tak nie upokorzył jak ona.

 - Przykro mi to słyszeć. Nie wiem co ona ma w głowie, ale instynktu macierzyńskiego mogłaby ci pozazdrościć. Mam nadzieję, że jakoś ci się ułoży.

 - Chcę to załatwić jak najszybciej. Jeszcze przed twoim porodem. Chcę, żeby wyniosła się z domu i z mojego życia raz na zawsze.

Tak jak mówił, prosto z kliniki udał się do kancelarii prawnika, który od wielu lat reprezentował interesy rodziny Dobrzańskich. Poprosił go o zredagowanie pozwu i złożenie go w sądzie. Zostawił też dokumenty zabrane z nocnej szafki Pauliny. Wrócił do kliniki ponownie przywożąc Uli smaczny obiad z Baccaro, trochę owoców i soków. Przesiedział u niej do późnych godzin popołudniowych.

Tymczasem Paulina zjawiła się w domu nieco wcześniej niż zwykle. Nie natknęła się w firmie na swojego teścia, chociaż słyszała, że właśnie dzisiaj zastępował Marka. Wchodząc do sypialni stanęła jak wryta. Jej nocna szafka była wybebeszona. Wokół walały się jakieś mało ważne papiery a to, co było w niej najważniejsze, po prostu zniknęło. Domyśliła się, że Marek przetrząsnął jej prywatne dokumenty i z nich dowiedział się o wszystkim. A skoro on już wie, to seniorzy na pewno też. Zaczęła gorączkowo się zastanawiać, co teraz zrobić. Pierwsza myśl jaka przyszła jej do głowy, to porozmawiać ze swoją teściową Heleną i wybielić się w jej oczach. Zamówiła taksówkę i kazała się wieźć do Anina. Helena przyjęła ją bardzo chłodno, wręcz wrogo.

 - Masz tupet dziewczyno, że śmiesz nam się w ogóle pokazywać na oczy.

 - Przepraszam Helenko, ale to nie jest tak jak myślicie.

 - Widziałam dokumenty, które mówią, że jesteś płodna jak królowa pszczół. Sugerujesz, że nasz własny syn nas okłamał?

 - Niczego takiego nie sugeruję. Wiecie, że kocham Marka nad życie i zrobiłabym dla niego wszystko. Dziecka jednak nie mogłam mu dać. Panicznie boję się ciąży i porodu. Nie mogłam się przełamać. To dlatego załatwiłam to zaświadczenie o bezpłodności.

 - Raczej dlatego, żeby dał ci spokój i przestał nagabywać o dziecko. Nie obrażaj mojej inteligencji. Myślę Paulinko, że miałaś zupełnie inne powody, żeby tak postąpić. Powody czysto egoistyczne. Teraz dopiero zrozumiałam skąd w tobie ta obsesyjna dbałość o figurę. Nie poświęcisz jej dla jakiejś ciąży, prawda? Za dużo wysiłku kosztowało cię, żeby wyglądać atrakcyjnie. Dlaczego miałabyś to psuć piersiami gotowymi do laktacji i rozstępami po porodzie? To co zrobiłaś Markowi było podłe i wstrętne. On nie chce cię znać, bo doprowadziłaś go do ostateczności. Właśnie dzisiaj złożył w sądzie pozew o rozwód. Radzę się zgodzić i podpisać. Jeśli nie, on zacznie prać brudy i wywlecze wszystkie skandaliczne smaczki, które będą pożywką dla brukowej prasy. Chcesz tego uniknąć, zgódź się na rozwód bez orzekania o winie, w przeciwnym wypadku zniszczy cię.

Paulina wyjechała od Dobrzańskich wściekła jak osa. Nie sądziła, że Marek będzie chciał się z nią rozwieść. Była pewna, że przekona Dobrzańskich o swojej wymyślonej na prędce traumie związanej z ciążą i porodem. Helena nie dała się nabrać, nie stanęła tym razem po jej stronie i w dodatku doradzała, żeby zdecydowała się na rozwód bez orzekania o winie, ale ona miała inny plan. Wracając taksówką do domu układała sobie w głowie jego założenia. Przede wszystkim wyciągnie z sejfu umowę, którą zawarli z Ulą i korespondencję mailową. To będą dowody, które pogrążą Marka. W końcu to co zrobił jest nielegalne. W swojej naiwności sądziła, że ta sprawa spadnie wyłącznie na głowę męża a jej ujdzie na sucho.

Wpadła do domu jak burza. Marka nie było. Ruszyła do jego gabinetu, bo tam właśnie był sejf a w nim dokumenty, które miały go skompromitować. Wystukała szyfr i otworzyła żelazne drzwiczki. Sejf był pusty. Stała przed nim chwilę niedowierzając temu co widzi.

 - Zgubiłaś tam coś? – usłyszała za plecami i odwróciła się gwałtownie. Marek trzymając ręce w kieszeniach spodni stał w progu i przyglądał się jej z nieodgadnionym wyrazem twarzy. – Wiesz, kim jesteś? Jesteś najgorszym, najpodlejszym gatunkiem człowieka, chociaż w twoim przypadku słowo „człowiek” to ogromne nadużycie. Jesteś wredną, kłamliwą suką, która dba wyłącznie o siebie i dąży do celu po trupach innych. Cieszę się, że to wszystko wyszło właśnie teraz, bo byłabyś najgorszą matką na świecie. Nie będę sobie już strzępił języka. Poinformuję cię tylko, że właśnie złożyłem pozew rozwodowy. Sprawa ma się zakończyć szybko i bezboleśnie, o ile nie zechcesz jej nagłaśniać. Jeśli pójdziesz z tym do prasy załatwię cię tak, że pożałujesz, że się urodziłaś, bo to ja mam w ręku dowody przemawiające na twoją niekorzyść. Teraz spakujesz się i wyniesiesz z mojego domu. Nie będzie żadnego podziału majątku, bo jak zapewne pamiętasz akt notarialny zakupu domu jest podpisany tylko przeze mnie. Wyniesiesz się też z firmy. Z dniem jutrzejszym przestajesz w niej pracować. Możesz zachować udziały lub oddać je Alexowi. To mnie już nie obchodzi. W pocie czoła zapracowałaś sobie na to co cię spotkało. Pretensje możesz mieć wyłącznie do siebie.