PODWÓJNE KŁAMSTWO - rozdział 1

Kochani

Ta krótka historia jest rozwinięciem pomysłu Gai. Jestem pewna, że większość z Was spotkała się lub słyszała o sytuacji jaką tu opisuję. Obie jesteśmy ciekawe Waszych opinii.

Miłej lektury.

„PODWÓJNE KŁAMSTWO”

ROZDZIAŁ 1

Okolice brukselskiej Rue Wiertz, przy której znajdowała się siedziba Parlamentu Europejskiego, wyglądały jak wymarłe.

  

Nic dziwnego, był środek nocy a konkretnie kilka minut po godzinie drugiej. O tej porze rzadko można było kogoś spotkać. Po drugiej stronie gmachu na jego tyłach rozciągał się Parc Leopold, do którego od wschodniej strony przytulił się jeden z wysokich budynków mieszkalnych stojących przy Awenue du Maelbeek. Z jednego z okien na szóstym piętrze sączyło się blade światło, a raczej była to tylko jasna poświata. Stojąca przy szybie kobieta westchnęła ciężko i przetarła dłonią czoło. Wypełniony czerwonym winem spory kieliszek powędrował do ust. Kobieta wypiła łapczywie jego zawartość. Zerknęła na butelkę, ale ta ziała już pustką. Odstawiła kieliszek na szklany stolik i wtuliła się w wygodny fotel nakrywając kocem. Przymknęła zmęczone powieki. Pod nie wpłynął obraz człowieka, którego kochała najbardziej na świecie, a z którym nie mogła dzielić życia. Ot, taka przewrotność losu. Czy jeszcze pięć lat temu mogła podejrzewać, że życie obejdzie się z nimi tak okrutnie?

Była w maturalnej klasie kiedy pojawił się w niej Szymon. Usiadł obok niej, bo tylko to miejsce było wolne. Na przerwie zaczęli rozmawiać i rozmawiało im się tak dobrze, że nawet nie usłyszeli dzwonka. Można by powiedzieć, że zafascynowali się sobą nawzajem. Jego urzekła delikatna uroda Natalii i niewinność spojrzenia jej błękitnych oczu. Ją zachwyciło niezwykłe opanowanie i spokój Szymona a także jego atrakcyjność fizyczna. Był przystojny, wysoki i dobrze zbudowany, co świadczyło, że na pewno uprawiał jakiś sport. Przy tym miał ładną twarz a przenikliwy wzrok jego ciemnych jak węgielki oczu przewiercał Natalię na wylot wywołując na jej ciele przyjemny dreszcz.

Z biegiem czasu stali się nierozłączni. Dobrym pretekstem do częstych spotkań po szkole stały się przygotowania do egzaminu dojrzałości.

Rodzice Natalii polubili tego wesołego chłopaka i nie mieli nic przeciwko ich zażyłości. Podobnie było zresztą w przypadku rodziców Szymona. Natalia oczarowała ich nie tylko urodą, ale i tym, że była taka rozważna, skupiona na nauce i przede wszystkim zdolna. Uważali, że ich syn wyniesie wyłącznie korzyści ze znajomości z tą dziewczyną. Atrakcyjna propozycja pracy przygnała ich z powrotem do Warszawy a raczej tę propozycję otrzymał ojciec Szymona. Wcześniej przez piętnaście lat mieszkali w Łodzi, do której wyemigrowali „za chlebem”, gdy Szymon skończył trzy lata.

Pierwsza bomba wybuchła miesiąc przed studniówką i nie było to coś, o czym Natalia i Szymon mieli się zaraz dowiedzieć, ale coś, co uczyniło pierwszą rysę na ich wspólnej przyszłości.

Wychowawczyni klasy zwołała zebranie rodziców. Oprócz ocen miały być omawiane sprawy organizacyjne zabawy studniówkowej w tym również te finansowe. Ewa-matka Natalii spieszyła się, bo obowiązki służbowe były liczne i nie sposób było się wyrobić w ciągu ośmiu godzin. Jednak udało jej się i właściwie w ostatniej chwili tuż przed wychowawczynią wpadła do klasy. Rozejrzała się nerwowo za jakimś wolnym miejscem i w końcu je dostrzegła podobnie jak siedzącego obok mężczyznę, na widok którego zamarło jej serce. On też wydawał się zaskoczony jej obecnością, ale szybciej niż ona opanował się i wstał wskazując jej krzesło. Doszła do niego na zupełnie sztywnych nogach i równie sztywno na nim usiadła.

 - Witaj Ewo – usłyszała szept. – Nie sądziłem, że jeszcze kiedyś się spotkamy… - Odwróciła głowę w jego kierunku i poważnie popatrzyła mu w oczy.

 - Rafał Boroń… Co ty tu robisz?

 - Przyszedłem na zebranie. Mój syn chodzi do tej klasy, a ty?

 - Ja przyszłam z powodu córki… - Nie dane było im jednak dalej rozmawiać, bo weszła wychowawczyni i zaczęła spotkanie. Kiedy omówiła wszystkie kwestie poruszyła jeszcze temat poloneza, który miał zapoczątkować zabawę.

 - Jak wiecie państwo to wieloletnia tradycja i tu nie będziemy gorsi. Już wstępnie rozmawiałam z Natalią Przybylską i Szymonem Boroniem. Oni jako pierwsza para zainicjują ten taniec.

 - O matko… - jęknęła cicho Ewa. – Szymon to twój syn?

Rafał spojrzał na nią zdziwiony.

 - Nie wiedziałaś? Natalia to jego dziewczyna. Stanowią naprawdę dobraną parę. Ona jest bardzo piękna i ma dobrze poukładane w głowie.

 - Chyba musimy poważnie porozmawiać – wysyczała Ewa a na jej twarzy malował się wyraz panicznego strachu. – Jeśli masz czas, to po zebraniu chodźmy na jakąś kawę.

Zgodził się. Zaintrygowała go mina Ewy, która świadczyła o tym, że ona najwyraźniej się czegoś bała. Zmarszczył brwi. I jemu zaczynał udzielać się jej niepokój. Nie miał pojęcia, o czym Ewa chce z nim rozmawiać i co ma z tym wspólnego Szymon i Natalia.

Zebranie dobiegało końca. Wreszcie mogli wyjść i spokojnie pomówić. Jednak drogę do najbliższej knajpki przebyli w milczeniu. Ewa milczała nawet wówczas kiedy postawiono przed nimi filiżanki wypełnione aromatycznym płynem. Rafał nie ponaglał. Cierpliwie czekał, aż ona zacznie.

 - Posłuchaj Rafał… Natalia jest moją córką. Po mężu nazywam się Przybylska. Znam dobrze Szymona i uważam go za bardzo wartościowego chłopca, ale… Oni nie mogą się ze sobą spotykać, rozumiesz? – powiedziała z naciskiem. - Nie mogą… - głos jej zadrżał a z oczu popłynęły łzy. – Boże jakie to trudne… Natalia znienawidzi mnie za to. - Rafał z desperacją patrzył na rozpacz Ewy i nadal nie rozumiał.

 - Ewa…, nie możesz im tego zabronić. Oni się kochają…

 - No właśnie – wyrzuciła z siebie – a nie powinni. To zakazana miłość Rafał. To grzech…

 - Naprawdę nic z tego nie rozumiem… - wybąkał rozłożywszy bezradnie ręce. – O czym ty mówisz? Jaki grzech? Jaka zakazana miłość?

 - Nadal nic nie rozumiesz, prawda? Nie rozumiesz, że Natalia jest również twoją córką? Oni są rodzeństwem Rafał. Rodzeństwem! Zawiniłam tym, że nie przyznałam ci się do ciąży. Byliśmy już wtedy skłóceni. Zniknąłeś mi z oczu. Dwa tygodnie przed naszym rozstaniem poznałam Leszka. Zakochał się we mnie jak wariat. Nie mogłam mu powiedzieć, że dziecko, które noszę pod sercem nie jest jego. On oszalał z radości na wieść, że zostanie ojcem. Nie mogłam mu tego zrobić…, nie mogłam. Teraz los okrutnie się mści za błędy mojej młodości a ja głupia wierzyłam, że tę tajemnicę zabiorę ze sobą do grobu – rozpłakała się rozpaczliwie.

Rafał siedział jak skamieniały. Natalia jest jego córką i w dodatku kocha własnego brata. Kazirodcza miłość. Są już dorośli. Niewykluczone, że mają za sobą inicjację seksualną. Miał pustkę w głowie. To co powiedziała Ewa było tak szokujące, że przekraczało granice jego pojmowania. Jak mógł nie zauważyć tego dużego podobieństwa Natalii do Ewy? Te same błękitne o migdałowym kształcie oczy, podobny wykrój ust i podobna delikatność urody. Co za nieprawdopodobny zbieg okoliczności…

 - To co zrobimy…? – zapytał cicho. – Przecież tego nie można tak zostawić. Trzeba im powiedzieć prawdę.

 - Prawdę? Czy ty nie rozumiesz, że prawda zniszczy życie nam wszystkim? Leszek się z tego nie podźwignie a twoja żona? Będzie potrafiła przyjąć to spokojnie? Przecież zaszłyśmy w ciążę niemal w tym samym czasie. A nasze dzieci? To złamie im serca.

 - Ewa a nie pomyślałaś o tym, że być może Natalia i Szymon mają już za sobą pierwsze doświadczenia łóżkowe? Jak zareagują, kiedy dowiedzą się, że są rodzeństwem?

 - Myślę, że należy działać bardzo ostrożnie i delikatnie. Porozmawiam z Natalią i spróbuję się czegoś dowiedzieć. Ty zrób to samo z Szymonem. Będziemy w kontakcie. Naprawdę nie mam pojęcia jak sobie z tym poradzić.

Wieczorem po kolacji Ewa weszła do pokoju córki i przysiadła na tapczanie. Opowiedziała o przebiegu spotkania w szkole i zapytała o kreację w jakiej chce Natalia wystąpić. Potem płynnie przeszła do tematu Szymona.

 - Ja wiem, że się kochacie córeczko, ale wyszły na jaw sprawy bardzo dla mnie nieprzyjemne a co za tym idzie niezbyt pomyślne dla was. Nie wiem jak to się stało, że nawet nie zapytałam ciebie o nazwisko Szymona. Czy wy uprawialiście już seks? – mówiła nieco chaotycznie.

 - Mamo! – Natalia spojrzała na matkę ze zgorszeniem. – O co ty mnie posądzasz!? Mamy wprawdzie poważne plany, ale do ich realizacji jeszcze bardzo daleko. Najpierw postanowiliśmy skończyć studia a z seksem czekamy do ślubu. Tak postanowiliśmy oboje. Jeśli sądzisz, że zajdę w jakąś nieplanowaną ciążę, to się mylisz. Mamy oboje wszystko pod kontrolą. Jesteśmy odpowiedzialni, gdybyś nie wiedziała. Mogłabyś mieć więcej zaufania do nas.

Ewa odetchnęła z wyraźną ulgą i uśmiechnęła się do córki.

 - Ależ mam do was zaufanie. Tak sobie tylko gadam…

 - No dobra, a co to za nieprzyjemne sprawy, o których mówiłaś?

Ewa żachnęła się i machnęła ręką.

 - To rzeczy, z którymi sama muszę sobie poradzić, a ty skup się na maturze i nie zaprzątaj sobie tym głowy.

Kiedy matka wyszła z pokoju Natalia pokręciła głową z niedowierzaniem. Jak ona mogła ją wypytywać o seks z Szymonem a przede wszystkim co ją tak nagle do tego skłoniło? Faktycznie nie uprawiali seksu w dosłownym tego słowa znaczeniu. Podczas rzadkich chwil intymności pieścili się jedynie próbując się zaspokoić, ale nigdy nie doszło do penetracji a od takich pieszczot jakie oni uprawiali na pewno nie zajdzie się w ciążę.

Ewa wyszła z pokoju córki z dużym poczuciem ulgi. Póki co nie było zagrożenia i uznała, że nie ma sensu zabraniać jej spotkań z Szymonem. Zresztą Natalia to typ raczej niepokorny i buntujący się przeciw zakazom. Na pewno by jej nie posłuchała i nadal skrycie umawiała się z chłopakiem. Zadzwoniła do Rafała i opowiedziała mu o rozmowie z córką.

 - Jeszcze wszystko może się zmienić. Idą na studia. Tam poznają mnóstwo ludzi. Być może ich uczucia poszybują w kierunku kogoś innego. Na razie nie róbmy nic i poczekajmy jak sytuacja się rozwinie.

Rafał przystał na tę propozycję. Może dlatego, że sam nie miał lepszego pomysłu.

Wiosna wręcz eksplodowała zielenią. Na drzewach pojawiły się pierwsze pąki, również na kasztanach, które kwitły jak oszalałe. Natalia i Szymon w pocie czoła zdawali egzamin za egzaminem. Matura obojgu wyszła wspaniale. Po niej Natalia zdawała na politologię a Szymon na handel zagraniczny. Obydwa kierunki były dość trudne i absorbujące. Nie pozostawiały zbyt wiele czasu na prywatne życie. Jednak nie narzekali. Powoli zaczęli snuć plany na przyszłość. Marzyli o wspólnym domu najlepiej na przedmieściach, o niewielkim ogródku i dwójce uroczych dzieci. Do kompletu miały być obecne w ich życiu co najmniej dwa golden retrievery.

Szymon obronił się pierwszy. Uczcili to tylko we dwoje w przytulnej knajpce na Starówce. Tam uklęknął przed Natalią i oświadczył się jej wyznając swoje głębokie uczucie i zapewniając, że będzie ją kochał aż do śmierci. Wzruszona przyjęła od niego pierścionek odwzajemniając się podobnym wyznaniem. Żeby podzielić się swoim szczęściem, w tajemnicy przed rodziną zorganizowali spotkanie a raczej wykwintny obiad w dobrej restauracji. Obie rodziny zostały powiadomione, ale ich członkowie sądzili, że dzieci w ten sposób chcą uczcić zdobycie dyplomów i zakończenie studiów. Zapowiadało się na kolejną bombę, chociaż nikt tego nie przeczuwał.