KROK NAD PRZEPAŚCIĄ - rozdział 11

ROZDZIAŁ 11

Pshemko tryumfował. To były jego ukochane chwile, chwile bezcenne, gdy stał na wybiegu z szeroko rozłożonymi rękami i kłaniał się nisko stojącej i bijącej brawo widowni. Owacje trwały długo i były ukoronowaniem jego ciężkiej pracy i wielkiego talentu. Marek z uszczęśliwioną miną wszedł na podest i uścisnął dłoń mistrza.

 - Wykonałeś kawał dobrej roboty Pshemko – szepnął mu do ucha. – To sukces, wielki sukces przyjacielu. Dziękuję.

Oklaski ucichły. Marek włączył mikrofon.

 - Drodzy państwo. Jak zapewne zauważyliście jest nas o połowę mniej niż zazwyczaj. Firma przez ostatnie dwa lata mocno podupadła, bo narażona była na działania przestępcze moich wspólników. Zajęło nam trochę czasu dojście do prawdy i oczyszczenie tej stajni Augiasza. Z radością mogę poinformować, że winni zostali zatrzymani i postawieni w stan oskarżenia. Wierzę, że doczekają się sprawiedliwej kary. Przed nami sporo pracy. Daję jednak słowo, że następny pokaz nie będzie już odbiegał od tych z lat poprzednich. Teraz zapraszam państwa serdecznie na bankiet do sali obok.

Nie dotarł tam tak szybko jak chciał. Po drodze udzielił jeszcze mnóstwo wywiadów. Pytano głównie o rodzeństwo Febo i o plagiat Fox Fashion. Nie widział powodów, dla których miałby cokolwiek ukrywać. Nie wdawał się wprawdzie w żadne szczegóły, bo tych na razie nie mógł ujawnić. W końcu śledztwo było w toku. Jednak wykazywał ewidentną winę Alexa i Pauliny, mówił jak ich destrukcyjna działalność źle wpłynęła na kondycję firmy i niemal spowodowała jej upadek. Wyjaśniał sprawę kradzieży projektów Pshemko. Miał nadzieję, że dziennikarze w rzetelny sposób i bez złośliwości opiszą całą sytuację. Wreszcie dano mu spokój i mógł dołączyć do swoich rodziców, Uli i reszty towarzystwa. Wszyscy siedzieli przy długim stole racząc się dobrze schłodzonym szampanem. Sebastian nie odstępował Violetty, a Maciek Ani z recepcji F&D, co dla Uli i Marka było sporym zaskoczeniem.

Krzysztof Dobrzański stuknął w kieliszek, ujął go w dłoń i wstał.

 - Kochani – zagaił uroczyście. – Dzisiaj jest ten dzień, kiedy moje serce bije już spokojnym rytmem i mogę odetchnąć z wielką ulgą, bo mój syn okazał się człowiekiem niezwykle odpowiedzialnym i przedsiębiorczym. Przy waszej nieocenionej pomocy udało mu się uratować firmę od całkowitego upadku. Nie znajduję odpowiednich słów, by móc wyrazić jak bardzo rodzina Dobrzańskich jest wam wszystkim wdzięczna za okazaną pomoc i wielkie wsparcie. Sytuacja była już tak dramatyczna, że Marek sam nie poradziłby sobie z niczym. Teraz już wiemy, że w razie kłopotów Ula, Maciek i Violetta zawsze pomogą. Piję wasze zdrowie kochani.

Krzysztof usiadł a po chwili rozbrzmiały pierwsze takty spokojnej muzyki. Marek natychmiast porwał Ulę do tańca a za jego przykładem poszli inni. Nawet seniorzy weszli na parkiet. Wreszcie wszyscy mogli trochę wyluzować. Należało im się za tyle dni wytężonej pracy. Marek pochylił się i przytulił twarz do policzka Uli. Było mu dobrze a i ona w jego ramionach poczuła się komfortowo. Pasowali do siebie pod każdym względem. Nawet nie przypuszczał, że w tym morzu własnych i firmowych nieszczęść spotka tak piękną i wyjątkową dziewczynę, która odmieni jego życie.

Zabawa rozkręcała się. Tańczyli w parach i osobno. To szaleństwo trwało niemal do trzeciej w nocy. Ula nie wracała do Rysiowa. Zgodziła się przyjąć propozycję Marka i przenocować u niego na Siennej. Tuż przed samym opuszczeniem bankietu Marek zapisał w komórce kilka telefonów, które podawał mu Maciek twierdząc, że mogą mu się przydać w Pradze.

 - To świetne kontakty – mówił Szymczyk. – Wprawdzie to nie są przedstawiciele firm modowych, ale ludzie, którzy zajmują się organizacjami pokazów i targów mody. Mogą się przydać w przyszłości.

 - Dzięki bracie. Jestem ci bardzo wdzięczny. Pożegnamy się już, bo Ula ledwo trzyma się na nogach. Do zobaczenia.

Faktycznie Ula miała dosyć. Już nie pamiętała kiedy ostatnio tyle tańczyła. W taksówce, która wiozła ich na Sienną przytuliła się do Marka i zdawała się zasypiać. Na szczęście podróż nie trwała długo. Uwieszona u jego ramienia podreptała do windy. Wykrzesała jeszcze resztki sił, by wziąć przyjemny prysznic. Ubraną w koszulę nocną wziął na ręce i zaniósł do łóżka. Zasnęła natychmiast przytuliwszy głowę do poduszki. Pochylił się nad nią i musnął czule jej usta. – Słodkich snów moje szczęście – wyszeptał.

Wyjazd do Pragi był już dopięty na ostatni guzik. Marek uiścił wszystkie obowiązujące stronę polską opłaty łącznie z wynajęciem pokoi w niezbyt drogim, ale przyzwoitym hotelu. W sumie jechało ich siedem osób. Oprócz Pshemko jego prawa ręka Iza, dwie modelki i człowiek z ekipy technicznej. Ta piątka jechała specjalnie wynajętym autokarem, którym zabierano także kolekcję i w ostatniej chwili wydrukowaną sporą liczbę katalogów. Ula i Marek jechali Lexusem. Wyjeżdżali dwa dni wcześniej, żeby przygotować swoje stoisko. Marek liczył też na jakieś wolne chwile, które mógłby spędzić tylko z Ulą.

Już na miejscu okazało się, że mają wspólny pokój, podobnie jak modelki i Iza. Pshemko i pracownik z obsługi mieli oddzielne. Tak wychodziło taniej i na szczęście wszyscy to zrozumieli.

Hala, w której odbywały się targi była ogromna, ale bez trudu odnaleźli swoje miejsce, bo wszystko było bardzo dokładnie oznakowane. Marek poszedł do organizatora zgłosić ich przybycie. Dostał od niego plik folderów w języku polskim i już mogli się rozstawiać.

Nie tracili czasu. Modelki też pomogły. Kreacje rozwieszono a stoisko odpowiednio oznakowano. Wyłożono również wszystkie katalogi. Nazajutrz Pshemko wraz z Izą miał jeszcze wszystko dopieścić. Marek zyskał więc swój dzień wolny. W piątek od samego rana musiał być już na posterunku. Targi miały trwać do niedzielnego popołudnia i liczył na to, że przez te niemal trzy dni uda mu się pozyskać poważnych odbiorców.

Ta noc była dla nich obojga wyjątkowa. Nie skończyło się na namiętnych, pełnych pasji pocałunkach. Pragnęli siebie bardzo i ani jedno ani drugie nie zamierzało na nich poprzestać. Marek z nabożną czcią pieścił nagie ciało Uli. Podziwiał każdy jego zakamarek. Gładził i całował jej jędrne piersi i płaski brzuch, a ona odpływała pod naporem tych pieszczot i z każdą chwilą wilgotniała coraz bardziej. Był mocno pobudzony. Czuł, że jeśli za chwilę nie połączy się z nią najzwyczajniej w świecie eksploduje na miliony kawałków. Delikatnie rozsunął jej nogi i powoli zagłębiał się w jej płeć. Odetchnęła jakby poczuła ulgę. Przylgnął do niej całym ciałem i zaczął się wolno poruszać. Przymknęła oczy poddając się rytmowi jaki nadawało ciało Marka. Było jej tak dobrze… Miała wrażenie, że wpada w jakiś niesamowity błogostan. Nigdy wcześniej nic takiego nie przeżywała. Jęknęła przeciągle, ale Marek stłumił ten jęk zachłannie wpijając się w jej usta. Przyspieszył. Zacisnęła mocniej powieki i otworzyła usta. Ciała obojga lśniły od potu poruszając się w miłosnym tańcu. Ruchy stały się jeszcze szybsze. Całował jej ciało chaotycznie bez żadnej kontroli, a ona już tylko jęczała cicho. To napięcie stało się nie do zniesienia. Wypięła się jak struna i krzyknęła głośno. Jej ciało pulsowało od silnych spazmów, które zawładnęły nią całkowicie. Poczuła ciepło rozlewające się w jej podbrzuszu. Marek zastygł nad nią i trwał tak przez dłuższą chwilę. Otworzyła oczy i napotkała jego własne wpatrujące się w jej twarz z miłością. Ponownie przylgnął do jej ust całując je łapczywie.

 - Kocham cię – wyszeptał. – Nigdy nikogo nie kochałem tak bardzo jak ciebie.

Objęła jego szyję ramionami.

 - Jesteś miłością mojego życia. Było mi cudownie…

Następnego dnia zaraz po śniadaniu wyruszyli na zwiedzanie miasta. Wiedzieli już, że jeden dzień to stanowczo za mało, żeby obejrzeć wszystkie tutejsze cuda architektury. Postanowili zacząć od Hradczan, zejść w dół aż do mostu Karola i nim przejść na praską starówkę. Miasto zachwyciło ich do tego stopnia, że postanowili tu jeszcze wrócić i zwiedzić je dokładnie. Na razie, to co zobaczyli stanowiło jedynie przedsmak tego, co miało do zaoferowania.

W piątek już od samego rana panował w hali ogromny ruch. Oni jako wystawiający mieli numer dwudziesty pierwszy. To było dość istotne, bo w takiej kolejności modelki poszczególnych grup prezentowały stroje na wybiegu. Każda grupa miała zaledwie pół godziny, by zaprezentować swoje najlepsze rzeczy z kolekcji. Modelki musiały przebierać się więc błyskawicznie.

Pokaz poszedł całkiem dobrze. Ula wraz z Markiem siedziała na stoisku i zachęcała potencjalnych klientów rozdając im katalogi. Na razie zdobyli dwa czeskie kontakty. Dwie kobiety były zainteresowane nawiązaniem współpracy. Obie prezentowały sieć butików rozrzuconych po całym kraju. Do niedzieli pozyskali jeszcze kilku chętnych ze Słowacji, Holandii, Niemiec i Austrii. Marek uznał to za sukces. Najważniejsze, że nie wracali do Polski z pustymi rękami. 

Po powrocie czekała ich niezbyt miła niespodzianka w postaci wezwań na rozprawę w sprawie Febo. Podobne jak się okazało dostał Maciek, Sebastian i Violetta a także Karol i Jurek, którzy śledzili transport materiałów. Marek jednak widział w tym pozytywne strony, bo wciąż liczył na to, że rodzeństwo zwróci firmie zagrabione pieniądze. Czas teraz dla niego jakby przyspieszył i chociaż rozprawa miała się odbyć dopiero za cztery tygodnie, to jemu i tak wydawało się to dość szybko.

 - Bo to jest bardzo szybko – mówiła Ula. – Sądy teraz nie patyczkują się z takimi przekręciarzami i działają o wiele sprawniej niż kiedyś a przynajmniej te, które rozpatrują przestępstwa gospodarcze jakich dopuścili się Febo lub szpiegostwo gospodarcze, bo to już grubsza sprawa.

Jak się okazało również rodzice Marka mieli zeznawać w sprawie. Krzysztof był dość wojowniczo nastawiony i zarzekał się, że na rozprawie wygarnie Alexowi i Paulinie wszystko, co leży mu na wątrobie.

W czasie kiedy oni czekali na rozprawę Pshemko kończył projekty dla obu teatrów. Był już po spotkaniach z ich dyrektorami i po przedstawieniu im pomysłów kostiumów. Dostał zielone światło i mógł zacząć szyć. Nie zwlekał z tym, bo czekały go kolejne wyzwania dotyczące nowej, ekskluzywnej kolekcji, a także kolekcji sportowej przeznaczonej głównie dla młodzieży.

Powoli krok po kroku firma zaczynała się dźwigać z zapaści. Marek miał pełną kontrolę nad stanem finansów w czym pomagał mu nowoprzyjęty dyrektor finansowy. Dokładnie go prześwietlili a raczej sprawdzili opinie o nim z poprzednich przedsiębiorstw, w których był zatrudniony. Mimo tego, że były bardzo pozytywne Marek i tak patrzył mu na ręce. Po doświadczeniach z Febo stał się o wiele ostrożniejszy i wyczulony na każdy fałsz.