CICHA WODA - rozdział 3

ROZDZIAŁ 3

Michał wyszedł z Lidki całując namiętnie jej usta. Czuł się spełniony i szczęśliwy.

 - Co ty ze mną robisz dziewczyno? Od wczoraj nie potrafię uspokoić myśli. Stajesz się moją obsesją. Nie mam pojęcia co będzie dalej. Po tym, co mi zafundowałaś wcale nie mam ochoty być z Anielą. Spróbuję z nią porozmawiać i wytłumaczyć, że już nie możemy być razem.

Lidka popatrzyła na niego zdziwiona.

 - Taaak? I co jej powiesz?

 - Powiem…, że uczucie do niej nie było prawdziwe i że kocham kogoś innego.

 - Że niby mnie?

 - Dokładnie…

 - Wykluczone. Nie wiem, co sobie roiłeś w tej swojej głowie, ale ja nie dążę do stałego związku. Stale związki w ogóle mnie nie interesują i nie kręcą. To zbyt nudne a ja potrzebuję wciąż nowych wrażeń. Mieliśmy fantastyczny seks, ale to wszystko. Potraktuj to jak wakacyjną przygodę i zapomnij o mnie.

 - Gdybyż to było takie proste… - westchnął. - Nie ułatwiasz mi Lidka…

 - A dlaczego miałabym? Jesteś świetnym facetem i jesteś z Anielą. Mnie nic do tego. To ona jest właściwą osobą u twojego boku, bo to ona dąży do założenia rodziny i do życiowej stabilizacji. U niej wszystko jest poukładane i musi iść zgodnie z planem jaki sobie założyła. Najpierw szkoła, studia, ślub i dzieci. Wszystko oczywiste i przeraźliwie przewidywalne. To nie dla mnie. Mnie podniecają zajęci faceci, dlatego unikam singli.

 - Wykorzystujesz ich – wyszeptał zaskoczony, jakby to była jakaś odkrywcza myśl – i to wcale nie dlatego, że chcesz zrobić na złość ich partnerkom, czy w jakiś sposób mścić się na tych dziewczynach. Zdajesz sobie sprawę, że to wygląda trochę jak prostytucja?

 - Nazywaj sobie to jak chcesz. Mnie tam wszystko jedno. Mam w nosie to, co myślą o mnie inni. Robię to, żeby poczuć ten niewiarygodnie przyjemny zastrzyk adrenaliny, który buzuje w człowieku jak najlepszy szampan.

 - Czyli nie mam szans na ponowny seks z tobą? – zapytał mocno rozczarowany.

 - Dopóki będziesz zajętym facetem nie wykluczam takiej możliwości a teraz jedźmy już, bo Aniela będzie się niepokoić.

Dojechawszy do gospodarstwa agroturystycznego zauważyli opalającą się na leżaku Anielę. Michał nacisnął klakson i wjechał na podwórze. Wyskoczył zza kierownicy i podbiegł do swojej dziewczyny. Wziął ją na ręce i okręcił się z nią dookoła obsypując jej twarz słodkimi buziakami. Lidka przyglądała się tej scenie bez emocji.

 - Ależ się za tobą stęskniłem – oderwał się od jej ust. Roześmiała się perliście.

 - Puść mnie wariacie, bo w końcu oboje wylądujemy na ziemi. Cześć Lidusia, jak było? – zapytała podchodzącą przyjaciółkę.

 - W porządku, chociaż ja nie za bardzo rozumiem tę ekscytację Michała jakimiś skorupami. Idę wziąć prysznic – ruszyła w kierunku domku zostawiając ich samych.

Do końca pobytu już nie ruszali się nigdzie dalej. Okolica była na tyle ciekawa i piękna, że ograniczyli się do zwiedzania miejsc, do których mogli dotrzeć pieszo.

Michał wciąż nie mógł przestać myśleć o Lidce. Aniela przyłapywała go na tym, że zamyślał się na długie minuty i chwilami stawał się nieobecny. Oczywiście w swojej naiwności w żaden sposób nie wiązała tego innego niż zazwyczaj zachowania swojego chłopaka z Lidką. Tymczasem on sam ze sobą toczył wewnętrzną walkę. Zdradził Anielę, ale był też uczciwy. Miesiąc później wyznał jej, że zakochał się w kimś innym i nie może z nią dłużej być. Dla Anieli to był szok. Sądziła, że to właśnie on będzie już tym docelowym partnerem na całe życie. To wyznanie miało miejsce w kawiarni, do której ją zaprosił. Była prawie pewna, że chce jej się zdeklarować a tymczasem on z nią zerwał. Na koniec przeprosił ją za wszystko i ostrzegł przed Lidką.

 - Ja wiem, że przyjaźnisz się z nią od lat, ale ona nie jest taka jak ci się wydaje. Jest zła i zepsuta do szpiku kości. Znajomość z nią nie wyjdzie ci na dobre.

Zacisnęła zęby. Była wściekła. Co on sobie wyobraża i jak śmie mówić te wszystkie rzeczy o Lidce.

 - Ty też przeciwko niej? Co ona ci takiego zrobiła, że tak jej nienawidzisz? Jesteś podły!

 - Co to znaczy, że ja też? A kto jeszcze?

 - Nieważne!

Wybiegła z knajpki zapłakana i kompletnie zdruzgotana. Wypłakiwała się w ramionach Lidki powtarzając w kółko – co ze mną jest nie tak, że uciekają ode mnie wszyscy faceci?

 - Z tobą wszystko w porządku – mruczała Lidka głaszcząc jej długie włosy. – To oni są dupkami. Nie przejmuj się. Nie ten, to będzie inny. Mało ich łazi po świecie?

Przez cały sierpień Aniela szukała pracy. Duże pracownie architektoniczne miały pełne obłożenie i stwierdziła, że nawet nie ma co marzyć o tym, żeby tam się dostać. Zaczęła aplikować do tych mniejszych i w końcu jej się udało. Pracownia mieściła się dość daleko od miejsca jej zamieszkania, ale wcale jej to nie przeszkadzało. Szef był bardzo w porządku a załoga przyjazna i miła. Większą jej część stanowili pracownicy z wieloletnim stażem w branży, ale było też paru niewiele od niej starszych. Wkupiła się w ich łaski częstując pysznym tortem i kawą. Z biegiem czasu najbardziej zbliżyła się z Pawłem. To właśnie jemu asystowała przy zleconych projektach. Czasem zapraszał ją do pubu na kawę i ciastko lub na Guinness’a, dość słabe irlandzkie piwo. Odpowiadało jej ze względu na kawowo czekoladowy posmak.

Z uwagi na dojazdy i dużą ilość zajęć nie widywała się już z Lidką tak często, ale soboty i niedziele należały wyłącznie do nich. Siedziały przeważnie u Anieli plotkując na całego.

 - Dostałam propozycję dodatkowego zarobku – któregoś dnia Lidka przyszła do Anieli z taką rewelacją. – Wiesz jak marnie płacą w fabryce. Moi rodzice całe życie się dorabiali i do niczego nie doszli. Ten zakład powinien wylecieć w powietrze, bo wykorzystuje ludzi płacąc im psie pieniądze. Ja nawet nie mam szans na awans z moim wykształceniem.

 - A co to miałaby być za praca?

 - W klubie Go-Go.

 - Żartujesz? I co niby miałabyś tam robić? Pracować jako kelnerka?

 - Nie, nie… Miałabym tańczyć.

 - Miałabyś tańczyć? Na rurze tańczyć?

 - Noo mniej więcej…

 - Lidka, ty wiesz jaki element tam się kręci? Podtatusiali panowie przyłażą, żeby napawać się widokiem półgołych panienek wykonujących swoje akrobacje. To w takich miejscach spotyka się tutejszy półświatek handlując dragami. To nie jest dla ciebie bezpieczna robota.

 - Może i nie jest, ale płacą świetnie i dają duże napiwki.

 - Zrobisz jak zechcesz, ale ja szczerze ci odradzam tę robotę. Ty jesteś zbyt wrażliwa, zbyt nieśmiała. Jak chcesz sobie z tym, poradzić?

 - Może to właśnie jest sposób na moją nieśmiałość…? Wierzę, że będzie dobrze, a pieniądze bardzo mi się przydadzą.

Lidka jak postanowiła, tak też zrobiła. Jednak nie mówiła zbyt dużo o swoim dodatkowym zajęciu. Na pytania Anieli odpowiadała bardzo zdawkowo przekonując ją, że wszystko jest w porządku. Tak naprawdę to praca w klubie zapewniała jej każdego dnia a raczej nocy tę pożądaną przez nią dawkę adrenaliny. Nie miała oporów, by iść z klientem na szybki numerek i teraz nie robiła tego wyłącznie dlatego, żeby poczuć ten dreszczyk emocji, ale dlatego, żeby zarobić dobre pieniądze wynagradzające jej umiejętności. Została zwykłą dziwką chociaż nikomu się do tego nie przyznała.

Relacje między Anielą i Pawłem coraz bardziej się zacieśniały. Świetnie się dogadywali i mieli często podobne zdanie na różne aspekty życia. Teraz spotykali się również po pracy. Razem spędzony sylwester i kilkudniowy wyjazd w góry tym razem bez Lidki niejako przypieczętował ich związek. Aniela była szczęśliwa. Nie miała okazji przedstawić przyjaciółce swojego nowego chłopaka, ale wiele jej o nim opowiadała. W zamian Lidka zwierzyła jej się, że rzuciła pracę w fabryce.

 - W klubie zarabiam cztery razy tyle. Po co więc mam urabiać sobie ręce po łokcie dla takich marnych groszy? Dzięki temu, że oderwałam się od tego fabrycznego koszmaru mam więcej czasu dla siebie i dla ciebie.

W drugi dzień świąt wielkanocnych Paweł został zaproszony do rodzinnego domu Anieli. Miała być też Lidka traktowana od wielu lat przez rodziców Anieli jak członek rodziny. Jak tylko Paweł wszedł od razu zostali sobie przedstawieni. Rodziców poznał już wcześniej. Przy świątecznym obiedzie uklęknął przed Anielą i wyciągnąwszy z kieszeni piękny pierścionek z diamentowym oczkiem poprosił ją o rękę. Niczego nie spodziewająca się Aniela rozpłakała się i podsunąwszy mu serdeczny palec powiedziała „tak”. Wzruszeni rodzice też uronili łezkę ściskając swoją córkę i gratulując im obojgu. Lidka siedziała początkowo jakby połknęła kij od szczotki. Ta sytuacja mocno ją zaskoczyła, ale szybko opanowała się i również dołączyła z życzeniami. To był naprawdę poważny powód do świętowania. Świętowano więc wznosząc częste toasty aż do późnego wieczora.

Paweł ignorował Lidkę i miał do niej całkiem obojętny stosunek. Zachowywał się tak jakby ona była ze szkła, zupełnie przeźroczysta. Od świąt widywał ją właściwie za każdym razem ilekroć pojawiał się u Anieli. Witał się z nią uprzejmie, ale zakochany i wpatrzony w Anielę nawet nie włączał się do rozmowy prowadzonej przez przyjaciółki. Lidka wydawała mu się dziwna, jakby była z zupełnie innej bajki niż Aniela i on. Odkąd zaczęła pracować w klubie zmieniła całkowicie styl ubierania się. Teraz zakładała dość wyzywające, obcisłe, krótkie spódniczki a do nich równie obcisłe bluzki z dekoltem. Opatrzności dziękowała za push-up’y, dzięki którym jej piersi wyglądały na znacznie większe. Malowała się też dość mocno, co nie wyglądało dobrze w zestawieniu z jej białą jak śnieg skórą. Taki typ kobiety w ogóle Pawłowi nie odpowiadał. Jego Aniela była naturalnie piękna. Nie musiała podkreślać tonami tuszu swojej subtelnej urody.

Lidka była dobrym obserwatorem. Urażał ją ten chłód i zupełna obojętność Pawła do niej. Widziała z jak wielką miłością patrzy na Anielę. To sprawiło, że w jej głowie lęgły się myśli, by przerwać to szczęście i udowodnić przyjaciółce, że każdy facet jest zdolny do zdrady, jeśli tylko ma ku temu okazję.